Nog ruim zes maanden. Vandaag precies 200 dagen. Tjonge, ik heb de afgelopen jaren wat geteld, ingedeeld, weggestreept, aangepakt, ondernomen, weggekropen, uitgehuild, op de bank gelegen, gefietst, gerend, onderhandeld, bevochten, gevloekt – en nog veel meer. Een studie afgemaakt. Vrijwilligerswerk gedaan. Op reis geweest. Zoveel leuke mensen ontmoet. Talloze workshops en cursussen gevolgd. Kookles gehad. Een boek over dit enge onderwerp gemaakt, en honderden blogs.
Maar al met al ben ik niet zo heel veel anders dan 3 jaar geleden. Wie wel? Wat is er bij u in deze 3 jaar gebeurd? Waar staat u nu ten opzichte van augustus 2012? Griezelig, nietwaar, hoe de tijd vliegt, en er eigenlijk niet zo ontzettend veel – en toch weer wel – is veranderd sinds de zomer van 2012?
Trouwens… nog een tip voor wie een WSNP-saneringstraject in moet: als je nog carrière wilt maken, hou het dan voor jezelf en beweeg je niet op het internet. Ja, dat klinkt raar van iemand die het heeft uitgeschreeuwd. Week in week uit. Nou, er hebben vast veel lezers gesmuld van mijn shit. Dat was ook de bedoeling. Ik wilde expliciet laten zien wat dit met je doet. Bij wijze van project.
Maar mijn imago is wel mooi om zeep. Werkgevers die me googlen zijn meteen weg. Opdrachtgevers bedanken beleefd. Lovers zitten zelf in de puree, of willen altijd maar redden, in plaats van me gezellig mee te vragen naar de bios – een man zei een keer letterlijk: “Ik wil best met je praten, maar naar de film… ech-nie.”
Dus bezint eer ge begint… verdraag je lot, en ga met opgeheven hoofd meteen door naar START (u ontvangt geen 20.000).
2 september 2015 doet de rechter-commissaris uitspraak in mijn WSNP zaak, ik hoef er niet bij te zijn het is een hamerstuk. De 36 maanden zijn probleemloos verlopen er was zelf een behoorlijke voorstand waar ik mijn voordeel mee kan doen. Ben naar de film geweest, heb mijn zoon zien afstuderen en een feestje gegeven. Ik ben er tao-ist van geworden….