Ik keek naar As it is in heaven. Ik leef buiten de actualiteit, dus de film is alweer gedateerd (2005). Gelukkig betekent in het licht van de eeuwigheid een tijdsaanduiding niets. Wel: een verpletterend mooi verhaal. Ik bekeek de film nog eens, ademloos. Zweedse regisseurs verbeelden de contactgestoordheid tussen mensen zo mooi besneeuwd. Een beroemde, overspannen dirigent keert terug naar zijn geboortedorp, en gaat het koor leiden. Het lijkt of hij in het reine wil komen met zijn verleden, de ijdelheid van zich af wil schudden. Dus hij maakt contact, met de mensen van het koor. Contact maken kan erg bedreigend zijn. Gevolg: verliefdheden, tranen, geschreeuw, een enkele vechtpartij. Er is misschien ook te lang te veel voor elkaar verzwegen, zoals dat gaat, hier op aarde.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok