Tijdens de voorstelling van Un Conte de Noel viel ik in slaap; de vermoeidheid slaat toe aan het eind van een kinderrijke kerstvakantie. Vanavond moest ik een rotjes-oorlog tussen drie jonge heren voorkomen. In Conte de Noel is familiehaat doodnormaal, en zeggen moeder en zoon glimlachend tijdens een rookpauze dat ze ‘nooit van elkaar hielden’. Niks Oedipuscomplex of knuffeltherapie. De gezinsleden bungelen als losse spinnedraden langs elkaar: sommige haten elkaar, mijden elkaar, andere hebben hun favorieten, en de oude ouders, tja, ze roeien er tussendoor, met de vervlogen hoop, de welwillendheid, de lege handen.
wieg