wie wil hangen in mijn web

Ik heb een tweede blog geopend: Andere taart. Het idee deed ik op na een ochtend wandelen, en in gesprek zijn, met John Sas. We banjerden door de weilanden bij Spijkenisse, met het idee om vragen en kwesties ruimte te geven – zonder dat er direct een antwoord volgt. “Want de werkelijkheid en relaties zijn te complex voor pasklare antwoorden,” stelde John. Ik leerde hem kennen via een workshop Familieopstellingen, het zogenaamde systemisch werken, waarin familiekwesties (van soms generaties terug) zichtbaar worden via de opstelling van de deelnemers.
Familieopstellingen… erg interessant voor mij. Met mijn studie Psychologie, mijn voorliefde voor peinzen, en eh… mijn Memo’s aan een niet-bestaand lief, dat uitpuilt van de familieopstellingen. Nog interessanter wordt het, wanneer je die opstellingen uit het verleden kunt bekijken… en laten zoals ze zijn…

Enfin, na afloop aten we een stuk van de taart, die ik had meegebracht. En ik stapte weer in de metro en tufte naar huis, met een hoofd vol plannetjes.

Zo merkte ik dat ik thuis mijn zoon steeds vaker de ene na de andere cake door de neus boorde: “Proeven jij!”

Eten maken voor iemand… is zo leuk… en nog leuker om er een gesprek aan vast te knopen. Dat is mijn idee met Andere taart. Ik ga taart eten met mensen die hun ideeën kwijt willen over de liefde – het grote woord…

Want ik blijf natuurlijk op zoek naar verhalen. Spinsels waarmee ik webben kan weven. Niets zo fijn als hangen in mijn web en de draadjes naar dierbaren te reiken, zodat ze naar de wolken kunnen klimmen…

Zie je, het wordt alweer vaag. Voor de duidelijkheid: kijk maar op Andere taart.
Wie weet kom ik een keer bij je langs.