vertel

Het is eind september: nog 29 maanden. Dit traject duurt 36 maanden en in februari 2016 krijg ik de Schone Lei: het papiertje van de rechtbank dat bewijst dat ik schuldenvrij ben. Om de maanden af te tellen, bedachten mijn zoon en ik dit papiertje. Het wordt ook een boek. Over armoede en rijkdom. Maar dat volgt later. Nu duiken we onder de 30-tallen – en dat betekent toch iets.
Mijmert u weleens waar u over 29 maanden zult zijn? Wat er in zoveel maanden bijvoorbeeld kapot zal gaan in uw huis? Wat u de komende tijd aan ziektes krijgt? Natuurlijk, de zon gaat altijd weer op, en een taartje bakken kan best. Maar toch betekent 29 maanden voor mij nog twee zomers thuis bivakkeren; soms is zelfs een zwembadkaartje voor mijn zoon te duur. Nog tweemaal mijn dertiende maand afstaan. Nog maandenlang op weekgeld teren. Nog 29 maanden piekeren over de schoolkosten van mijn zoon, en nog twee jaar uw vakantiefoto’s op Facebook ontwijken.
Tja, hoogleraar Frans de Waal (bioloog, psycholoog, schrijver) benadrukte in een interview bij College Tour; menselijk gedrag wijkt slechts voor 1½ procent af van apen. Die anderhalf procent draait voornamelijk rond de taal; wij kunnen ervaringen uitwisselen en elkaar verhalen vertellen. Verder draait alles in elke groep gewoon om macht en seks.
Oké, gewoon macht en seks. Ook in die zin leef ik op de nullijn; de bavianen die ooit interesse toonden om deze apin te vlooien, zijn allang naar een andere rots vertrokken. Succes – of de schijn daarvan – erotiseert, de schuldsanering blijkt minder sexy.
Maar goed, mijn kinderen en ik, we tellen af. Uiteraard, over 2½ jaar dienen zich andere complicaties aan, nieuwe tegenslagen en rampen. Want groot leed speelt zich niet af rond de wereldpolitiek, maar aan de keukentafel. Vertel!
Nee. Zoek het ook zelf maar uit.