verliefd in vergetelheid

Het Teylers museum is het oudste museum van Nederland en geliefd onder schrijvers. Dat komt misschien doordat er zoveel wonderlijke, oude voorwerpen en fossielen te zien zijn, die zich gemakkelijk laten vereeuwigen in bespiegelende taal. Minuscule schelpjes. Bizarre meetinstrumenten. Lichtgevende stenen. Ik noem Teylers het Schrijversmuseum. (Maar als je schrijvers zoekt, moet je naar Den Haag, naar het Letterkundig Museum.)
Enfin, hier dwaal je door het oeverloze dat perfect gerangschikt is. En het nutteloze tot in het uiterste doordacht. Waar vind je dat. Waar is de onzichtbaarheid, of onvolkomenheid? Ik snak ernaar, in de overdaad aan nuttige apps, die me achtervolgen tot in mijn dagelijkse doen. Mijn mobiel, ooit bedoeld om bereikbaar te zijn in – ik noem maar wat – de file bij Overijssel, zit me op de hielen met steeds groeiende wensen. De technologie die ontworpen werd om mij te bedienen, eist steeds meer; het zoveelste lijstje met persoonlijke gegevens, weer een update, nogmaals een activatie.
Maar hier dwaal ik door koele, oude kamers, bruin gestoffeerd, met rijen vitrines vol schelpjes, geordend en genummerd met onbegrijpelijke precisie. Buiten bezetten toeristen de terrasjes van Haarlem. Hierbinnen roerloosheid en toewijding aan dingen die weinig zorg vragen, zelden klagen, slechts in uitzonderlijke gevallen de benen nemen. De kwetsbare dingen – die het nooit zeggen.
Zelfs de suppoosten zijn bezienswaardig, als trein-meneren in hun museumjasje, herkenbaar aan het Teylers-logo. Ze gaan van zaal naar zaal. Overal duiken ze op.
Maar die ene: met zijn aftershave om verliefd op te worden. Een heer die zich soigneert, dat vindt de Nederlandse man maar raar, die zich besprenkelt, zijn snor in bedwang met pommade… soms is hij plotseling achter me, dan weer houdt hij als een standbeeld de wacht bij de hal. Ik herken hem aan zijn vlinderwitte haar, en aan zijn onvergetelijke eau de toilette. Dus alstublieft, mannen van Nederland, verleid je meisje niet met een nieuwe smartphone, maar met een museumjaarkaart. Verover haar niet met What’sApp, maar met je exquise geur (tip: bezoek Parfumhuis Lianne Tio). Neem de trein, wie weet waarheen, en duik onder in vergetelheid.