taaldier, juf, macrobio-kok
Hoeveel keer moet je iets zien of horen, voordat het je murw maakt? Waar houdt verwondering op en maakt het plaats voor verveling of slaperigheid? Vandaag vroeg ik me dat af in metrolijn D, van Spijkenisse naar het centrum. Deze
Lees meer
Onderweg naar het ochtendconcert van Mathilde Santing stuit ik op een gewonde, jonge meeuw. Mijn fiets scheert langs zijn lijfje, dat achteloos op de stoeprand ligt, als een bruine spons waaruit één poot steekt – als een existentiële vraag. De
Lees meer
Wie kent ons werkelijk. Ik had een smaakvol etentje met collega’s van een leslocatie die inmiddels is opgeheven; wij teamleden waaierden uit over andere plekken van het roc. Ik vertelde waarmee ik bezig was, nu, een jaar later. Misschien is
Lees meer
Op de volle tribunes van het stadion vraagt een onbekende: “En waar zijn jouw collega’s?” Want ik sta opvallend in mijn eentje, hier tussen 50.000 docenten. Tja, mijn collega’s zijn aan het werk. Ik ben de enige van het team
Lees meer“… Ach… geluk. Ik voel me in veel opzichten ook zo’n kind: alle lijnen lopen naar jou. Ik wil je zien, voelen, proeven: telkens, soms, altijd, eindeloos, ooit, nooit. Als ik je gesproken heb, krijgt alles reden, nuance, er blijken
Lees meer