speculaasje

Luister, vrouw.
Ik zit nu tien minuten achter u.
Doodstil.
Al die minuten kijk ik al, naar u.
Nu pas ziet gij om.
En gij snikt, pal tegen mijn neus:
Jij begrijpt me tenminste, jij wel.
Dat zegt gij.
Met uw pijntjes, en ontroostbaarheid.
Zo zit ik achter u, vanavond, al zolang.
Maar feitelijk
snap ik niks;
ik wil dat koekje daar.