Overmorgen heb ik een tentamen sociale psychologie. Deze module legt uit hoe wij in ons denken, doen, en voelen voortdurend beïnvloed worden door de werkelijke of veronderstelde aanwezigheid van andere mensen. Let op het begrip ‘veronderstelde’. U gedraagt zich dus ook anders wanneer u vermoedt dat er iemand in uw nabijheid is. Het geweten is getraind, van jongs af aan; onze geest heeft overal antennes. Een soort webcams avant la lettre. Maar dit betekent dus: naar de wc gaan is niet hetzelfde als naast elkaar naar de wc gaan. Door de gangen van het museum dwalen doe je anders met tien mensen dan met drie. Een jongen in elkaar slaan doet men liever met een groepje dan alleen. Een jongen die in elkaar geslagen wordt weer overeind helpen, doet men liever alleen dan met een groepje. Het klinkt vreemd, maar: wat wij ook doen of laten, het verandert onder invloed van gezelschap. Zelfs onze opvattingen ondergaan een kleurspoeling zodra wij in een groep verkeren. Zelfs de meest autonome en ruimdenkende geest schijnt in een groepje mee te gaan met het grotere geheel. Waarom doen wij dit? Het zal ons niet verbazen dat een belangrijke reden nog steeds ligt in: de evolutie. Zelfs al kost het ons het leven, de genen willen tot elke prijs verder. Om het genetisch materiaal door te geven. Wij zijn bereid te sterven indien het groepsbelang daarmee veilig gesteld is. Interessante materie. Dus. Aanstaande vrijdag zal ik mij vervoegen naar een computerkantoortje, waar ik achter de pc het tentamen mag maken. Met een speciale, eenmalige code. En met een webcam op mijn ogen en handen gericht. Ik word, vanuit een andere kamer, bekeken door een beveiligingsmedewerker. Hij weet dit. Ik weet dit. En omdat ik dit weet, doe ik anders. Doe ik misschien meer mijn best. Doe ik langs mijn neus weg. Doe ik muisstil. Al was het niet voor mezelf, dan toch voor mijn nageslacht.

sociale kleurspoeling

Berichtnavigatie


4 gedachten over “sociale kleurspoeling

  1. Grappige processen zijn dat en ook ik maak me er schuldig aan en ben me er ook regelmatig bewust van. Ik erger me vaak aan ouders die zogenaamd met hun kind praten maar dat eigenlijk voor het publiek doen.
    Ik doe mijn best om mijn genen, in tegenstelling tot al die suffe ouders, om de tuin te leiden maar desondanks lukt het me niet zo onbevangen met mijn zoon te praten alsof er niemand is die het horen kan. Jammer.

    Succes met je tentamen!

  2. beste Marinet

    Sartre zei het al: l’Enfer sont les autres, de Hel dat zijn de anderen.
    De ander kan ook wel eens de hemel zijn; maar de hel ligt altijd op de loer.
    Succes met je tentamen.

    Jaap

  3. Ik vroeg me nog even af wat de massapsychologie hierover te zeggen heeft. Als het doel is ten koste van alles onze genen door te geven, dan brengen we het er en masse niet erg goed vanaf. Als iedereen nu mee zou gaan in het grote geheel zal er binnenkort niet veel van ons overblijven :(.

  4. Dat is maar zeer de vraag, Jack… Wij bekijken dat vanuit onze beperkte, hedendaagse kennis. Maar wie weet welke geniale soort er uit onze restanten geboren zal worden…!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *