Rijnmond Staat Stil… deel 5

Net voor kerst stelde Erik Post van Radio Rijnmond mij de vraag opnieuw: “Hoe gaat het met je?” Al pratend ontstond aflevering 5 van deze serie over de Schuldsanering. Tja, hoe gaat het. Ik ben gezond, en ik kan lachen. Mijn zonen doen het prima op school, en ik hoor hen eveneens lachen. Wat is de indicator voor geluk? Voor succes?
Mijn agenda staat deze kerstperiode vol met afspraken; oude en nieuwe vrienden komen langs of nodigen me uit voor een avondje hier of daar. De brievenbus ligt vol met enveloppen: “Van bewindvoerder aan de Saniet…” en in die enveloppen zitten kerstgroeten uit alle windstreken. De bewindvoerder heeft alles al gelezen, en wellicht put zij daar ook weer geluk uit, zoals de afluisteraar in Das Leben der Anderen?
Uit onverwachte hoek komen complimenten: ik heb respect voor je openheid, ik vind je moedig, je breekt een lans voor anderen, je maakt de schaamte bespreekbaar – enzovoort. Nou vooruit, nog één cliché: de rijkdom komt niet van dukaten, maar van onzichtbare draadjes met mensen om me heen. Vriendschap, steun, betrouwbaarheid, verbondenheid, respect… In mijn eentje zou ik het echt niet redden. Dus ik moest me uitspreken, mijn plek in deze splinter van de tijd opeisen: Hallo, hier ben ik, en zo staat het ervoor.
Straks beweer ik nog dat deze periode mij gelukkig maakt… Nu ja, ik kan beamen wat therapeuten en filosofen veronderstellen; een crisis is het ultieme groeimoment. Het opent de deuren naar nieuwe kanten in jezelf, mits je de slaap uit je ogen wrijft, en bereid bent om toeval te zien. Dat valt niet altijd mee, maar ik doe mijn best – met mijn bijziendheid van minus 7.