taaldier, juf, macrobio-kok
Schrijven is de meest onwillige kunstvorm. Een verhaal in wording vertoont nukken, als een kind. Watte? Teken een bloem, laat hem aan de mensen zien en ze zeggen: mooi, zeg, ga zo door. Bouw een huis, nodig mensen uit en
Lees meerSommige van mijn collega’s zijn tijdens de kerstdagen in tropische oorden geweest. Egypte. Brazilië. Ze praten erover in de docentenkamer. Want ze zitten bijvoorbeeld met een jetlag. Eigenlijk zijn ze nog niet helemaal hier, op het werk. Ze moeten vreselijk wennen.
Lees meerNu zijn alle kerstspullen opgeruimd. En mijn jongste zoon, hij keek de kamer rond, en hij zei dat het goed was. Dus alles werd weer normaal. Maar voor mijn buurman, van één portiek verderop, niet. Die eiste excuses, met een capuchon over zijn
Lees meerZodra ik opsta, kijk ik of hij er nog staat. Gisteravond laat – toen het mocht – hebben we hem buiten gezet. Een stokoude sofa. De kapper, annex trompettist, annex taalfilosoof, kwam na het werk een handje helpen. ‘Een forse
Lees meerIk zit vanmorgen vroeg – echt – op het mooiste plekje langs de Bergse Plas. Achter me staat de bevroren windmolen als een vogelverschrikker bij de snoekensluis. Zonlicht dwaalt als crèpepapier over het ijs. Mijn hond waagt zich erop; ja, inderdaad, je kunt
Lees meer