taaldier, juf, macrobio-kok
De hele dag het plingplong van de Nintendo Wii. Mijn zonen speelden zich lamme armen aan computergestuurd tennis, boksen en bowlen. Ik haalde de sjoelbak uit de berging: ‘Kijk, dit is een Wii van voor de oorlog.’ Ik zette het
Lees meerDe afscheidsplechtigheid van Hugo Claus verschilde niet veel van een literaire borrel; veel gewichtig kijkende mensen zaten hopeloos te zijn op rood pluche. De tv toonde een roodgebeitste kist met een roos, waarachter een foto van Claus op leeftijd: nog steeds met schalkse ogen. In vlammende
Lees meerIk stoof naar Amsterdam, vanwege de literaire borrel bij. Maar ik kreeg autopech en keerde onverrichterzake terug. Dat gaf niet, want borrels en recepties bieden in de regel geen hoop. Voor een enkeling wel, want er was gisteravond een prijsuitreiking; die enkelingen kregen waarschijnlijk te
Lees meerEen klant klaagde over de prijs van een fles Fanta. En over de prijs van het statiegeld. En over alles. Ik zei dat hij voor goedkope sinas naar de Aldi moest. ‘Wat kijk je boos,’ zei hij, ‘ik heb recht op
Lees meerMensen dwarrelden als vlokjes langs elkaar; ze raakten elkaar niet, kwamen niet dichterbij; de auto moest gekrabd. Mijn buurman zong in de luchtkoker. En ik zong terug. Arrow Jazz FM – de leukste zender – schalde de Twist. En ik twistte
Lees meer