taaldier, juf, macrobio-kok
In het licht van ons melkwegstelsel betekent het niets, een mensenleven. Alles wat wij gedurende ons leven ervaren en voelen is zonder gewicht. Voor ons kunnen geboorte en dood ingrijpend lijken, maar vanaf de maan zijn al die levens slechts
Lees meerWat. Wat als. Je de woorden hun plek kon teruggeven. Als je de woorden bij je droeg. De taal omhelsde, als een kind in een mandje. De zinnen vasthield, als een bloemenzee. Wanneer je de zinnen, de alinea’s, de hoofdstukken in je hart had, als een geheim geheim;
Lees meerOp de cover van De eenzaamheid van de priemgetallen, van Paolo Giordano, stond: “Als u slechts één boek per jaar leest, kies dan dit boek. Verpletterend.” Of iets van die strekking. Ik heb het boek gekocht vanwege de titel. Ik bezwijk voor
Lees meerWe hielden ons soms uitsluitend bezig met zwetsen, in het vogelhuis. Het uitbrengen van dure woorden. Dat is een leuk spelletje. Een mens kan alles beweren via de taal. Maar gewoonlijk wordt daarmee erg weinig overgedragen, vond Kaj. Toch was
Lees meerSoms zou ik mijn eigen schelp wel willen zijn. Zo’n mooie als van Shell, zeg maar. En dan langzaam zinken naar de bodem van de zee. Me hechten aan een rots. Een beetje meedeinen op het getij. Wakker worden in bruisende
Lees meer