Wat zou het heerlijk zijn als je elk jaar – net als bomen en planten – kunt ontluiken. Bloesems knallen uit hun knoppen, ijle takken veranderen in een nacht in weelderig groene kruinen… elk jaar opnieuw. De natuur is een en al jeugdigheid nu, en ik vind het voorjaar het mooiste seizoen. Mijn lichaam – echter – lijkt de omgekeerde weg te bewandelen: elke lente een stukje ouder, strammer, dikker. Tja, weer zo’n typische donkere gedachte van ondergetekende. Maar het is zo.
Ik belandde vroeg in de overgang, en hoewel de gynaecoloog via bloedonderzoek nog steeds constateert dat alles ‘bij het oude’ is (ofwel: normale hormonale waarden), meet ik zelf heel andere gegevens, vooral het afgelopen jaar: elke nacht urenlang wakker liggen door opvliegers, spontane gewichtstoename, een slome stofwisseling, veel hoofdpijn, huidproblemen, gewrichtsklachten – de lijst wordt almaar langer, en wat bijna niemand hardop zegt: een aanslag op je libido. Daar. Bam. Het is gezegd.
Zoals gewoonlijk kijken de meesten weg zodra ik een ongemakkelijk onderwerp op tafel leg: dames, hoe gaan we déze vergrijzing te lijf? Ik lees met belangstelling de verhalen van Isa Hoes, die hormoonsuppletie aanbeveelt; ze kreeg er haar levenslust (en ongetwijfeld nog meer) door terug.
En niet alleen hormonaal veroudert mijn lichaam (ik kijk afgunstig naar jonge meiden met een onbegrijpelijk maatje 34), ook mijn haar moet ik al jarenlang om de paar weken beveiligen tegen grijze uitbraak. Oké, mijn haar groeit fantastisch, ik ben gezegend met een dikke bos Fries paardenhaar dat zomaar zou doorgroeien tot over mijn kont… maar dat spookwitte randje dat telkens uit mijn hoofd ontspruit… Help!
Zoals veel andere vrouwen van rond de 50 besloot ik onlangs toch dat het finito is met de haarververij. Ik, met de mond vol van natuur en milieu, eco en groen… en daar spoelt weer een toef bruine verf door het doucheputje. En als ik zo voor puur natuur ben… waarom dan niet gewoon met verve mijn wijze, witte pieken aan de wereld tonen?
Bij de maandelijkse Moondance gooide ik het deze week in de groep. Grappig: hoe cosmetische onderwerpen leven, juist op zo’n sjamanistisch dansavondje met vrouwen onderling. Een dame met prachtige grijze lokken zei: gewoon laten uitgroeien. Gek gezicht? Dan draag je een leuke pet, stelde de ander voor. Kort knippen? Nee joh, niet doen, laat jouw vergrijzing gewoon aan de wereld zien. Daar kan geen fliebelig voorjaarsblaadje tegenop. Jij hebt de wijsheid in pacht dus wat let je: show it girl, show ‘em how you’ve got there!

Ontluikende vergrijzing

Berichtnavigatie


2 gedachten over “Ontluikende vergrijzing

  1. Eigen!
    ‘Is dit je éigen kleur?’, roept een van de kapsters begin april – met knallende nadruk op de ei-klank in eigen. Ze komt dichterbij. ‘WAUW!’ Verwonderd kijk ik mijn kapster in de spiegel aan. ‘Velen willen het zo laten verven,’ zegt ze, ‘maar …’ Dat blijkt moeilijk te zijn. Op mijn hoofd transformeerde het vanzelf van donkerblond naar het grijze, een kleur waar een jonge meid nu zelfs bewonderend naar komt kijken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *