Weer zit ik op het puntje van mijn stoel bij de dood. Misschien had ik een beroep in die sector moeten kiezen. Dode mensen verzorgen. Opbaren. Toezingen. Gedichten over hen schrijven. Hun vertellen dat niets is wat het lijkt. Dat de goede tijden aanbreken, aangezien we maar een seconde op aarde zijn. Alles ervoor, en erna, moet dus wel belangrijk zijn. Belangrijker dan waar we ons in verliezen.
Geluk.
Gemis.
Volheid.
Thuiskomen bij iemand.
Weggaan van iets.
Dingen van de dag.
De autoritten. De boodschappen. De afspraken.
Een schattige brief van een vriendinneke, persoonlijk overhandigd door een postbode die bijna meeliep de flat in.
Lasagne koken voor de zonen. Maar het blijkt de verkeerde, te oordelen naar hun blikken. Vlug zeggen dat er toch ijstaart is; dat we trots kunnen zijn, we doen het maar mooi. Ze lachen.
Overactieve pup van de bank gooien. En schoteltje ijs laten oplikken.
Een muzieklijst aanleggen in You Tube, met nummers die je steeds wilt horen, bijvoorbeeld van Michael Kiwanuka.
Weten dat je ergens heel goed in bent.
En hier toch maar een seconde hebben.
De stem van de overleden vriendin in je horen: Maar Marinetje, alles is oké, echt.
Voelen dat alles één is; verlies, verliefd, liefde, nabijheid, intensiteit, afscheid.
Morgenochtend loop ik weer met mijn puppy door het natte gras. We plukken spinnenwebben en ademen de donkere winterochtend in. Maar nu dansen we…
Prachtig en ontroerend Marinet.
Heerlijk nummer ook! Ik dacht eerst dat het een schrijver is, Michael Kiwanuka. ‘Wat wilt u drinken meneer Kiwanuka, rode wijn, witte wijn of water?’
Weten dat je ergens heel goed in bent. Zo’n zinnetje geeft mij ook weer moed. Al is het maar voor een seconde, of twee.
Ja, Adriaan van Dis zou wel raad met hem weten. 🙂
Ik was even terug in de tijd toen ik jouw naam intoetste in Google … Je schrijft nog steeds prachtige blogs die een veel breder publiek verdienen. Maar ja, er zijn meer talenten die verloren gaan in de hectische wereld waarin we leven. Maar blijf geloven … in liefde … in jezelf … weten dat er dingen zijn waar je echt goed in bent … in dat de kleine dingen er echt toe doen … ook wanneer ze maar door een enkeling gezien worden …