Iemand drukte me met de neus op zijn feiten: die maken me meestal aan het huilen. Zijn feiten de werkelijkheid? Maar Oscar Wilde vond dat kunst de hoogste werkelijkheid was en het leven niet meer dan een soort fictie. Ik dacht aan de ijsberen op de Noordpool, die uitsterven omdat hun jachtgebied smelt, maar dat weten zij niet. Aan mijn hond die mij steeds begroet alsof het de eerste keer is. Aan het incassobureau dat mij nummer 11802 noemt, hoewel ik mij zelden zo voel. Ik dacht aan geliefden die ik de ware noemde, hoewel het achteraf gezien om vervalsingen ging. Maar achteraf is de werkelijkheid anders – en vaak precies zoals het ons schikt; ieder schrijft zijn eigen fictie.
Nummer 11802