niet voor vijf euro

Hoeveel keer moet je iets zien of horen, voordat het je murw maakt? Waar houdt verwondering op en maakt het plaats voor verveling of slaperigheid? Vandaag vroeg ik me dat af in metrolijn D, van Spijkenisse naar het centrum. Deze man stapte in en begon gitaar te spelen. Niet erg hard. Bijna onhoorbaar, alsof hij ons niet wilde lastigvallen. Mijn oren waren gespitst, hoewel niemand keek, en zelfs de oren van mijn hondje onder de groene stoelen niet reageerden. Maar ja, een zonderling, een gitaar, een rijdende metro – en ik ben wakker. Parijs, dromen, andere tijden, vervlogen hoop, idealen. De man met de gitaar – misschien gewoon een zwerver – maar ooit is hij toch iemand anders geweest, ergens onderweg heeft hij muziekles gehad via een hoopvolle vader, iemand heeft een eerste gitaar gekocht, we worden niet als zwervers geboren, of wel soms? Enfin. Niemand had zin in deze muziek. Oordopjes hingen in vele oren, aangesloten op iPhone of iPod. Ook een muzikale beleving, maar dan opgesloten in jezelf. De muzikant roffelde door, er kwam ook tekst uit zijn mond – nog steeds keek niemand. Ik nam de foto, hij straalde – waar we naar hunkeren is natuurlijk het moment dat iemand ons opmerkt en erkent – en ik zei: hier, een euro. Maar in mijn portemonnee zat alleen een briefje van vijf. En dat had ik er niet voor over. Hij antwoordde: ik kan niet wisselen, ik ga doorwerken, en dadelijk kom ik bij je terug. Een redelijke afspraak, geheel volgens het poldermodel. Het briefje sloot zich weer in mijn knip. De muzikant posteerde zich verderop in de wagon. Vaag klonken zijn akkoorden. De kwestie klonk niet erg opbeurend. Dit was bepaald geen vernieuwende versie van 50 ways to leave your lover, van Paul Simon. Enkele stations later kwam de muzikant naar me toe. Niet gelukt, lachte hij, geen wisselgeld verdiend. Tja, zei ik, pech gehad, dan moet je ook maar beter spelen. Missie voor volgend jaar: de passagiers wakker schudden, dit complete treinstel de lucht inblazen met je verzengende blues, een keel opzetten waar de Maastunnel van gaat barsten. Voor minder doen we het niet, begrepen?