mi vida

Met een vriendin bezoek ik Mi vida, een komische film met Loes Luca. Een vrouw van wie je slechts contouren krijgt te zien. Ze gaat een cursus Spaans volgen in Cádiz. In haar uppie. In de film krijgt ze langzamerhand steeds meer stem en kleur. Geen blinkende schoonheid, wel een uitdijend lijf met buik en billen. Pluizig haar met teveel rood. Het is een beetje een sneue vrouw op leeftijd. We moesten lachen om de herkenbaarheid: zo’n vrouw die uitgerangeerd lijkt, met littekens en een raar kapsel, die nog een droom najaagt. Haar lerares Spaans, een bitch, die ooit ook een droom had: ze wilde boeken schrijven, maar dat liep op niets uit. Het is een tough lady, en ze schrikt mensen af met haar directheid.
Deze twee vrouwen vinden elkaar in hun verloren verlangens, ze bezatten zich en hebben lol in een discotheek – het heeft iets van Shirley Valentine… die verlegen keukenprinses die naar Griekenland vertrok en er een nieuw bestaan, zonder haar verwende man en kids, opbouwde.
Lou, uiteraard gespeeld door Loes Luca, wil het liefst in Cádiz blijven. Misschien kan ze er een kapsalon openen, met haar spaargeld uit Nederland. Haar – volwassen – kinderen vinden het een belachelijk plan. En misschien is het dat ook wel… een foute aflevering van Ik vertrek.
Ondertussen krijgt de lerares Spaans beet bij een uitgever, met haar manuscript over een verloren liefde. Tja… ook dat is herkenbaar… hoeveel docenten koesteren niet een ambitie als kunstenaar, muzikant of wereldreiziger? Ik geloof dat ik als klein meisje al verhalen uitploos van Astrid Lindgren en Els Pelgrom, met het idee: als ik dat zou kunnen… Maar ja. Mi vida… mijn leven, wat liep het toch anders en wat een bizarre wendingen nam het… De levenskunst in deze film is nou juist niet het grote ideaal, maar het leventje met kleine details, met oog voor elkaar, met stille wensen die gehoord worden en er mogen zijn, naast de beslommeringen van alledag. Wij verlieten neuriënd de bioscoop, liepen gearmd en giechelend (worden wij net zo?) langs de pier, waar een hemelhoog cruiseschip stoom afblies met een hoop kabaal. Rotterdam in de nacht…. het wordt steeds mooier en ik wil nergens anders naartoe.