We zaten op het bankje en spraken over onze honden. Hij met een maltezer leeuwtje, en een Turks accent.
Ik met mijn foxterriër, en hoofdpijn.
Dat een hond zo’n trouwe.
Ja.
Dat-ie altijd blij.
Nou en of.
En dat ze ook zo grappig.
Die van u dus ook.
Ik memoreerde George Steiner die ooit zei dat hondenliefde niets anders is dan verlies van het geloof in mensen.
De man aaide zijn maltezer leeuwtje.
‘Maar u, meneer, ik dacht dat moslims geen honden eh…’
‘Mevrouw,’ zei hij. ‘Ook Turkse mens verliest soms geloof.’
maltezer leeuwtje