‘Maar wat is er dan toch,’ vroeg de vogelteller. We keken naar de Schotse Hooglanders die in het bos lagen te rusten.
‘Dat is het nou juist,’ zei ik. ‘Niets.’
‘Met jou is het telkens niets,’ zei hij, en hij wreef over zijn gezicht. ‘Die runderen,’ wees hij, ‘die hebben het druk. Ze herkauwen het hele bos, jaar in jaar uit. Een mooi levensdoel. Maar volkomen nutteloos.’
Ik knikte. ‘Ik zou gek worden als ik een Schotse Hooglander was.’
‘Dat denk ik ook,’ antwoordde de vogelteller en hij nam me peinzend op. ‘Dat jij gek zou worden.’
levensdoel