Eigenlijk was die Jezus toch een sadist. Elk jaar doen alsof-ie weer geboren wordt. Vervolgens ons achterlaten met een megaschuldgevoel – en maar beloven dat het goed komt. Dat hij zal terugkeren: wacht hier op me. Net als dat licht-gehandicapte jongetje van zes dat door zijn moeder werd geparkeerd bij een kindertehuis omdat ze zich geen raad wist met zijn geestelijkheid. Ze zei: “Wacht hier, ik ben zo terug.” Het werd avond en hij wachtte nog steeds bij de ingang op zijn moeder. Tegen de nacht ontdekte een bewaker het kind en ving hem op.
Dertig jaar later zocht de moeder haar zoon terug via het tv-programma Spoorloos. De jongen was nu een man, licht autistisch, maar toch zeker een man. Totdat hij zijn moeder zag. Hij liep de kamer in en bleef opeens verstijfd staan. En zijn moeder zei: “Wat sta je daar nou te wachten. Kom hier en geef me een kus.”
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok