Jenny Erpenbeck

Ooit googlede ik het woord zeekomkommer, en ik ontdekte het blog van Anneke Harmsen. En het blog van Jack Tummers. Toeval? Zij schreven over zeedieren, en misschien heb ik tientallen andere zoekresultaten genegeerd, omdat juist deze me aanspraken. Een inspirerende gedachtewereld, mensen die hun gang gaan, ook als dat geen populaire keuze is. Al lezend bleek er meer verwantschap dan alleen de sympathie voor vreemde wezens. Zowel met Anneke als met Jack legde ik contact, en we spreken elkaar nog steeds. Anneke heeft ook een winkel Oma’s postkantoortje, waar ik papieren vlinders en een gefiguurzaagd theeservies kocht. Met Jack deed ik enkele journalistieke projecten en mijn website is deze keer door hem vernieuwd. Ik krijg er veel complimenten op, en die zijn dus voor hem. Maar goed.
Vorige week googlede ik het woord maanziek en belandde op het blog van hoogleraar filosofie Dirk de Schutter. Ik ontdekte dat zijn lijst van lievelingsboeken bijna naadloos op de mijne paste. Bijzonder. Tegelijkertijd las ik over de mij onbekende Duitse auteur Jenny Erpenbeck. De Schutter prees haar boek Huishouden aan, en ik ontdekte dat het alleen nog tweedehands verkrijgbaar was, net als veel ander werk van haar, bijvoorbeeld de novelle Woordenboek. Verhalen rond het concept van een woordenboek maken me altijd benieuwd. Een woordenboek lijkt een willekeurige verzameling. Een opsomming van tekens, die pas belangrijk worden binnen het verhaal – niet daarbuiten. Woorden op zich zijn levenloos. Daar maakt Jenny Erpenbeck gebruik van in de novelle. Ik heb het nu al bijna drie keer gelezen. Van voor naar achter en weer terug. Het beklemt me steeds meer. Een verhaal dat je zo in een onbekende ruimte plaatst, in de leegte van iemand. Hoe kan een binnenwereld zo zonder gevoelens zijn? Woorden die als flarden voorbij komen. Moeder. Vader. Auto. Bal. Schoten die klinken. Een liefdespaar dat zichzelf het leven beneemt. Een moeder die door paarden vermorzeld wordt. Een stil, wit paleis waar orde is. De hoofdpersoon, een meisje dat opgroeit in de zon, en hier en daar vertelt wat ze meemaakt. Of: denkt mee te maken. Ik zou zeggen: zet Facebook uit, google deze titels en probeer ze te lezen! De auteur is in vele talen vertaald en won diverse prijzen.
Zo zie je maar: google eens vaker een bijzonder woord en volg je hart. Maanziek… wat betekende dat in feite? Iemand vertelde me voorzichtig te zijn met dit begrip op mijn website, omdat het bekend staat als de term voor geestesziekte, schizofrenie. Wist ik veel. Maanziek, dat ging bij mij over een avondje dansen met vrouwen, rond de volle maan. Niks ziek, niks gek. Wij waren gewoon blij en een tikkeltje maanverliefd. En sinds kort ken ik Dirk de Schutter. En Jenny Erpenbeck.

Verder surfen –>
Blog van Anneke Harmsen
Oma’s Postkantoortje
Blog van Jack Tummers
Blog van Dirk de Schutter