Hij is dood. Als ik aan Jan Wolkers denk, denk ik aan mijn vriendje van toen. Hij las alles van Wolkers. ‘Moet je ook doen,’ zei hij. Toen ging hij op vakantie en ik dwaalde door mijn stad, die – op een enkele architectuurtoerist na – goddelijk verlaten was. Ik kroop op de bank en las het ene na het andere boek van Wolkers. Vooral De Kus. Want dat had mijn vriendje me gegeven, vlak voor zijn vertrek.
Jan Wolkers