instant-geluk

Terwijl mijn voeten in een beautycentrum belaagd worden door poetsvisjes – verjaarskado van een vriendin – hoor ik de echo van een leerling nog in mijn oor: mevrouw, mevrouw, wat vindt u. Maakt geld gelukkig of niet?
Hoe kwamen we op het onderwerp. We maakten een luisteropdracht, waarbij ze een filmpje moesten beoordelen: informatief, verhalend of betogend? Van het een kwam het ander. We hoorden een jonge politicus, die betoogde dat je kansen moet pakken als je iets wilt bereiken. De jonge politicus was half Marokkaan, half Indiaas. De discussie barstte los.
Zonder geld kom je nergens.
Als ik geld heb, kan ik gaan shoppen.
In Nederland heb je altijd wel geld.
Ik heb liever familie dan geld.
Ik kan barsten van het geld, maar als ik ziek ben, heb ik niks.
Dit jurkje heb ik gekocht met geld, daardoor voel ik me heerlijk.
Chocola maakt me gelukkig.
Je moet niet lullen, je weet best dat we zonder centen nergens zijn.
Mevrouw, mag ik naar huis, ik krijg hoofdpijn hiervan.
Wat vindt u eigenlijk?
Ik slaakte een diepe zucht… Ze hielden heel even hun adem in…
Nou mevrouw, u kijkt niet blij, dat zegt al genoeg.
Stil, laat die vrouw praten, man!
“Lieverds… ik heb daar vrij uitgesproken ideeën over… weet je wat?”
Nou, nou?
“Over een jaar leg ik het jullie uit. Hoe ik erover denk. Wat me bezighoudt.”
Over een jaar? Bent u gek ofzo, dan ben ik allang weg.
“We zullen zien,” lachte ik. Inderdaad, over een jaar wil ik mijn ouderejaars groepen vertellen over het traject dat ik bezig ben af te ronden. Ik verheug me nu al op hun blikken vol ongeloof. Ze zijn zo ongeduldig en zo materialistisch… ik zie dat aan hun tassen, hun mobieltjes, hun sneakers, hun shirts. Ze hebben geen minuutje de tijd. Om dingen te laten groeien, rijpen, bezinken, afwegen.
Ik verheug me op de ontknoping van mijn avontuur. Een deel weet ik al, want gisteren ontving ik weer een tussentijdse evaluatie; de rechter-commissaris heeft de bewindvoerder opdracht gegeven om alle openstaande vorderingen te betalen uit de boedelstand. Daarmee word ik na maanden in het gelijk gesteld: ik was niet nalatig, de bewindvoerder was dat, en zij was aan zet. Ons systeem zit vol bizarre cirkelredeneringen. Maar ergens in het geheel is blijkbaar iemand wakker geworden, en die heeft gezegd: mevrouw voldoet al dik twee jaar keurig aan alle voorschriften en betalingsschema’s. Er is nog geen foutje door haar begaan in dit traject. Hoe kan iemand op wekelijks leefgeld in vredesnaam belastingaanslagen krijgen, terwijl ze amper brood kan betalen. De kronkel in het systeem… Het heuglijke nieuws was geen 1 april grap.
Hoe gelukkig kun je zijn, zonder een cent op zak. De schoonheidsspecialiste pakte een handdoek en depte mijn schoongepoetste voeten droog. Ze nam me mee voor de voetenmassage. En ik dacht aan mijn klas vol geldwolfjes: meiden met grote geluksdromen en huizenhoge illusies. Ach weet je wat, dacht ik, ik doe eens gek. Ik koop na jaren een lipstick bij de drogist. Weet je wat, ik doe nog gekker. Mijn zoon en ik eten vanavond hamburgers en frietjes, bij de drive-in van dat supergeile Amerikaanse concern, dat bol staat van nep-geld en instant-geluk. Ik vind het best, want vandaag loop ik op rozen.