Hij zeept haar in met sneeuw. Het meisje schaatst op hoge benen weg en roept gierend ‘Nee, nee!’
Ik sla Roland Barthes erop na: Uit de taal van een verliefde. Een filosofisch ABC van emoties rond de eigenaardige gemoedstoestand die wij verliefdheid plegen te noemen, en waarin alles om De Ander draait – maar via addertjes onder het ijs toch het liefst om Ik.
…Voortdurende gedachte van de verliefde: de ander is mij verschuldigd wat ik nodig heb. […] Ik werp me op mijn bed, ik pieker en besluit: voortaan niets meer willen pakken van de ander. [Wagner]
… Het willen pakken moet stoppen – maar het niet-willen-pakken moet onopgemerkt blijven: geen offer. [Nietzsche]
Het ABC van Barthes vind ik bij vlagen een slapstick. Maar ik schijn vaak de grap te zien waar anderen iets loodzwaar vinden. En nu schaatst het meisje de jongen met rode konen omver. Opeens begrijp je het liefdesdrama van sneeuwballen gooien. Vooral met kunstsneeuw, op een kunstijsbaan.