Vaak zie ik dat mensen het beeld van een vlinder gebruiken voor hun bedrijf, of als symbool voor hun (spirituele) ontwikkeling. Ja, vlinders zijn mooi. Als metafoor voor vrijheid, lichtvoetigheid, en elegantie. Ik ken zelfs een kind dat Vlinder heet. Hoe romantisch… geen idee of het meisje er als volwassene ook blij mee is.
Deze gehavende Atalanta trof ik op een camping in Normandië, aan de Côte d’Emeraude. Met de gerafelde linkervleugel vond ik haar eigenlijk een beter beeld voor persoonlijke groei; achter elk succesverhaal gaat een gevecht schuil, en werkelijk leiderschap bestaat niet zonder kleerscheuren (ik lees momenteel het boek Superschool van Eric van ’t Zelfde. Wow. Over leiderschap gesproken… geef mij zo’n doortastende schooldirecteur…)
Als ik de symboliek van deze gehavende Atalanta naar mijn ontwikkeling doortrek, kijk ik terug op ruim 10 roerige jaren, waarin ik harde beslissingen moest nemen, en afrekenen met heel wat illusies. Wanneer mensen zeggen dat ik de laatste tijd zo straal, denk ik altijd: je moest eens weten, ik kom van ver, heel ver. Zal ik het vertellen? Zal ik een boekje opendoen? De details zijn huiveringwekkend en bijna ongelofelijk… wat ik heb doorstaan om hier te komen. Daarom vond ik deze vlinder prachtig. Ik ben wat rafelig misschien, en niet perfect volgens het plaatje… maar ik kan vliegen, en de weg wordt almaar boeiender.
PS Het vlindereffect is gebaseerd op de metafoor van Edward Lorenz: dat de vleugels van een vlinder in Brazilië maanden later een tornado in Texas zouden kunnen veroorzaken.
Marinet,
Je verhaal raakt o zo diep. Lastig te verwoorden waarom.
Het is waarschijnlijk door jouw ogen dat die vlinder voor het eerst in al zijn oorspronkelijke glorie herkend werd. Het zijn niet zomaar ogen maar ogen die werkelijk zien.
Kunnen stralen, lukt dikwijls pas dankzij de totaal andere kijk van een ander; een ziener die zowel de oorspronkelijke schoonheid, als ook de lidtekens van alle schade als toegevoegde waarde weet te herkennen.
En als het goed is, zal er ooit een dag komen waarop je met je eigen ogen op deze wijze naar jezelf zal kunnen kijken.
Mens, at schrijf je toch mooi!
Thx, Fleur. 🙂