Gisteren zag ik bij Avro’s Close up de performances van Heinrich Lueber. Hij doet wonderlijke dingen met zijn lichaam en ik werd er vrolijk van. Hij bevestigt zichzelf aan een gebouw en zweeft enkele uren aan de gevel. ‘Het heeft geen zin,’ zei Lueber, ‘En de beslissing om een performance te eindigen hangt samen met de twijfel waarom ik aan deze gevel hang.’ Dat vraag je je als toeschouwer ook af: waarom staat hij daar. Misschien om dezelfde reden als wij, die daar staan te kijken naar hem: omdat we in deze ruimte zijn.
Heinrich Lueber