heimweebloemen

Is heimwee hetzelfde als nostalgie? Net zoiets als melancholie? Of missen? Verlangen? Heimwee kan me ziek maken, als kind trouwens al, een groot deel van mijn jeugdvakanties, logeerpartijen en kinderkampen liep spaak door een ontroostbare wens om terug naar huis te gaan. Het molentje op deze foto is volgens mij nostalgie… en dat bevat meestal een knipoog. Melancholie lijkt me het mooier maken van het verleden… En missen is volgens mij het hevig naar iets of iemand terugwillen, maar als ik verlang, wil ik er juist naartoe. En wensen doe ik in stilte, en ik stop die wensen in een blikken trommeltje, en over een tijdje voer ik ze misschien uit.
Wat is taal rijk aan nuances voor vele vormen van ‘willen’. Omzien en weer verder gaan. Deze ijsbloemen vond ik gewoon bij Appie. Vroeger kreeg je ze op je ijsje, in een restaurant. Dan was je de rest van de dag zoet. Zo’n mooie bloem van crèpepapier. Ik zet ze in een vaasje in mijn keuken en mijn zoon kijkt verrast. “Nooit gekregen op een ijsje?” vraag ik. “Nee,” antwoordt hij stomverbaasd. Hij weet alles van levensgevaarlijke achtbanen, dodelijke X-box spellen en gemene worstelgrepen, maar hij is onbekend met de oerhollandse ijsbloemekes, vlaggetjes en molentjes. Het is natuurlijk ook ontzettend kinderachtig, dit papieren vodje. Maar toch zit hij er even later heel stilletjes mee te spelen.

Meer over eten en nostalgie lees je op mijn Taarten-project-blog…