Eindelijk gaat de bel. Romeo durft niet open te doen. Daar staan twee grijnzende pubers. Ik herken ze als peutervriendjes van Morris, maar sinds kort schieten die allemaal door naar 2.10 meter en hebben ze knorrige hese stemmen.
‘Eh, tja,’ zeg ik. Romeo wacht angstig af. ‘Zingen dan maar?’ vraag ik.
Ze giechelen. ‘Nee, we zoeken Morris.’
‘Die heeft een schoolfeest.’
‘Oh.’ Ze kijken sip. ‘Gaan we daar heen.’
‘Maar ik heb snoep voor jullie.’
‘Nee hoor, hoeft niet.’ En weg zijn ze.
Halloween