Nog even over die prijs. Ik deed dus mee aan een wedstrijdje bij de NRC. Maak de zin af…Nu heb ik aardig wat angstjes, maar ik schaam me niet voor wie ik ben, waar ik vandaan kom, en wat ik doe. Dus bij deze. Durf te praten. Over je mislukkingen, je pech, je pogingen, je dwaalsporen, je niet-perfecte leven, je gestrande of verzande carrière… Een paar weken later een bericht in de mailbox: gefeliciteerd, twee vliegtickets gewonnen. Dat klinkt geweldig. Ik zat te zingen in de auto. Bij thuiskomst maakte ik een dansje met mijn zoon die ervan opkeek, want zoveel blijdschap… De hond begon mee te springen. We hebben geluk, geluk! Joepie, ik mag een vliegreis boeken naar Barcelona, Nice, Parijs, Venetië, Berlijn of Kopenhagen. Ja, heel attent van de NRC.
Totdat je de kleine lettertjes ontwaart. Er kleven aan deze prijs ongeveer 100 voorwaarden. En 30 prijskaartjes. Een sigaar uit eigen NRC-doos. Want alle bijkomende zaken, die het geheel tot een reisje zouden maken, mag ik bijleggen;
– luchthavenbelasting voor 2 personen 110,-
– kofferbelasting voor 2 personen 40,-
– 4 nachten verblijf in de stad zelf 300,-?
– alle excursies, vervoer, eten, etc. 200,-?
– verplicht reizen in december, de drukste maand van het jaar!
De NRC komt met een flauwe reactie dat ze deze actie hadden uitbesteed en dus niet verantwoordelijk zijn voor de afhandeling… Leg dat maar eens uit aan je kinderen! Tja, wij blijven met kerstmis in ieder geval thuis. Maar lekker: dat ik iets heb gewonnen met dat hele, erge, nare, enge, ongemakkelijke: schrijven en vertellen over het taboe-woord SCHULDSANERING.
En ja, ik modder maar wat, met mijn schrijfsels over hoe-en-wat. Ik zoek onmogelijke schatten in de klei, ik graaf diep – weet ik – veel te diep: naar de schelp met wenteltrap, naar de krab met twaalf poten, het dwaallicht in de vuurtoren, het zilver van de zeemeermin – ik graaf en delf vaak het onderspit. Maar nu draait de zon heel even mijn kant uit. Zo stom is dit modderen niet, wacht maar… Mijn geklieder is een kasteel van parels en engelhaar, gezien door de vliegers boven zee. Hier, bij mij, kun je landen.
Wat een domheid! Van het NRC uiteraard, zij geven blijkt van onwetendheid, ze hebben geen idee hoe arm je kunt zijn.
Je zou jouw bovenstaande ervaring moeten delen als ingezonden brief. In het NECk plus andere kranten. Wedden…?
Ik ben ermee bezig, Willy! Ja, ja, we zullen doorgaan…!
Ik heb de ombudsman vd NRC ingelicht en ook het tv-programma Kassa.
Dooie mus.
Gemiste kans van het NRC Marinet!