Vanmiddag ontsnapte zilverrug Bokito van het gorilla-eiland in Blijdorp. Paniek! Plotseling hoorde ik een klap en een gestommel tegen mijn voordeur. Daarna luid gestomp en getrap. Ik luisterde met ingehouden adem. Na een lange stilte hoorde ik: ‘Goed zo, heel goed. Je doet het goed, je doet het goed. Goed zo. Rustig maar.’ Dit kon Bokito niet zijn. Ik gluurde door het raampje van de deur. Twee vrouwen stonden over een man gebogen. Hij lag tegen mijn deur en rolde met zijn ogen. Hij had iets van de gorilla. Zijn ogen puilden uit, er liep bloed over zijn gezicht en hij hijgde. Een derde vrouw hield de man in de houdgreep. ‘De ambulance komt eraan,’ zei ze, ‘even geduld.’ De man had geen geduld; hij probeerde te ontsnappen maar kwam niet weg uit de wurggreep van de vrouw, die duidelijk eerder met dit bijltje had gehakt. Intussen was Bokito in de Rivièrahal ingesloten en met een verdovingspistool tot kalmte gebracht. De ambulance stopte met gillende sirene voor mijn deur. Twee verzorgers stapten uit en vroegen aan de uitpuilende man: ‘Wat is uw naam?’
‘Oe oe oe oe,’ zei hij en probeerde zich weer los te rukken. De verzorgers tilden hem op, droegen hem op de brancard en gespten hem strak in, totdat hij zich overgaf en roerloos op het rijdende bed lag. Zo vertrokken ze met de Man Zonder Naam naar het ziekenhuis.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok
En dat hoor je nu niet op het nieuws. Typisch geval van ‘mijn bijt hond’ dus die gorilla :-).
Het werkt! Hoeraaa!