Koken en bakken
Al van jongs af aan hou ik van koken. De eerste kookboeken die ik doorspitte, hadden magische namen zoals Bakovengeheimen, De kleine aarde en Eten van Moeder Aarde. Op vrije dagen bakte ik cakes en koekjes, of ik hielp mijn moeder met maken van toetjes. We toverden haagse bluf, honingyoghurt, en vanillebavarois of chocolademousse met kerstmis.
Vegetarisch koken trok mij toen al; het leek me volkomen logisch om geen dieren te doden voor je voeding. Maar mijn eerste groenteprutjes werden met lange tanden gegeten; wie thuis kookte, kon rekenen op een kritisch publiek van beterweters. Toen ik eenmaal op mezelf woonde, oefende ik met brood bakken, jam maken of andere ouderwetse bereidingen. Altijd weer sloop het koken door mijn bezigheden naar binnen.
Taart & Kaart
Van 2012 tot 2016 was ik druk met bakken van taarten, die ik ook aan huis bezorgde. Het maakte me intens blij, en ik volgde na het eerste seizoen van Heel Holland Bakt direct een workshop bij Robèrt van Beckhoven – maar uiteindelijk haakte ik af; bakken met suiker stond me steeds meer tegen, bovendien berekende ik dat er honderden taarten per maand uit de oven moesten rollen om een rendabel bakkerijtje te krijgen.
Eetcafé Geef!
In 2014 werkte ik enkele maanden in de keuken van eetcafé Geef! op Katendrecht. Ik genoot ervan om achter de schermen te helpen mooie gerechten te creëren. We kookten met ingrediënten die overbleven bij de groothandel, en klanten betaalden voor een maaltijd wat het hun waard was. Het concept was een succes, de tent zat in het weekend vol, maar – zoals dat vaker gaat met idealistische plannen – het restaurant hield geen stand.
Koken met natuurvoeding – macrobotiek
In 2016 volgde ik een kookserie om te leren werken met natuurvoeding, bij Gimsel in Rotterdam. Mijn kasten vulden zich gestaag met nieuwe ingrediënten als kombu, gomasio, miso en kuzu. Maar voor mijn zonen bleef ik gehaktballen braden.
Pas in 2017, toen ik 50 was, stopte ik definitief met vlees eten. Mijn nieuwe verkering vroeg tijdens een vegetarisch etentje bij mij thuis: “Dit smaakt heerlijk, waarom ga je dit niet altijd koken?” Deze eenvoudige vraag was het laatste zetje, sinds die dag heb ik nooit meer met vlees gewerkt.
Privé kookles
Ik zocht naar kookboeken die verder gingen dan de bekende linzenprutjes. En weer klopte ik aan bij Gimsel, voor nieuwe workshops. Mijn honger werd alleen maar groter, en ik googlede een kookjuf die me wilde helpen. Zo kwam ik in contact met Ellis, die bij mij in de keuken kwam om samen menu’s te koken. Heel leerzaam, en al snel werd ik handiger, en smaakten de gerechten beter. Gek genoeg lijkt het alsof de wereld van het vegetarisch koken zich langzaam voor me ontvouwt; hoe meer ik zoek, qua ingrediënten en qua technieken, hoe meer ik nog ontdek. Mijn kast puilt inmiddels uit van de kookboeken. En nóg is het niet genoeg.
Ik weet best veel over gezonde voeding, over gezonde leefstijl en helende ingrediënten. Heb je vragen of wensen over natuurvoeding, mail me, en ik leer je graag gewoon koken: post [at] marinethaitsma . nl