De detox stond al een tijdje op de planning – adviesje van mijn natuurarts, want zij vond dat ik wel een hormonale reset kon gebruiken. En welke tijd is er nu meer geschikt dan deze… we zitten thuis, de coronawolk duurt voort, en zo ook de mentale schemering: we somberen wat af over de toekomst van natuur, dieren, klimaat, economie, werk – stop! Natuurlijk, we lachen en zingen ook veel. Plotseling verschijnt een gitaar, een lied, veel oefenen in drie stemmen (zoon doet mee). Ons yahtzee! klinkt ouderwets in de namiddagzon van de tuin, waar de koolmeesjes onze bewegingen nauwlettend volgen; er hangen drie nestkastjes aan de muren, waarvan er twee bezet lijken. Ook het vijvertje wordt vlak onder onze ogen druk bezocht door ekster, gaai, merel en meesjes: ze willen allemaal in bad, en altijd aan het eind van de middag in de zachtste zon.

 

Dit filmpje is trouwens geschoten door zoonlief, terwijl hij in de tuin zat te studeren.
Enfin, de detox, we kopen een kuur, die vers geperst aan huis wordt bezorgd. En dan, tja, dan is het drie dagen elke twee uur een flesje sap erin keilen. Flink doordrinken, en daarnaast eindeloos thee leuten. Van honger heb ik geen last, de sapjes vullen voldoende. Wel word ik sufferdesuf, en krijg hoofdpijn. En ach, wat mis ik mijn ochtend-cappuccino met sojamelk, de schuimigste die ik ken. Maar de derde dag begin ik zowaar in een ritme te raken. De sapjes komen weliswaar mijn oren uit… vooral op de 3e dag, met veel gember, wortel en sinaasappel en kurkuma – het brandt in mijn keel. Ik loop af en aan naar het toilet, zozeer dat ik bijna pijn in mijn blaas krijg van al het wateren. En dan, na drie dagen luieren, zit het erop. De detox is me op zich goed bevallen, maar de volgende keer koop ik gewoon flessen groentesap van de reformwinkel; veel goedkoper en minstens zo doeltreffend.
Bijna 2½ kg lichter begin ik nu de dag met een zelfgemaakt rijsttoetje dat ik gewoonlijk maak van een restje bruine rijst. Ik eet het bij het raam dat uitziet op de vogeltuin: een explosie van groen en bloesems momenteel. Het rijsttoetje, of noem het rijstebrij, smaakt zo zalig na drie dagen sap-cocktails, dat de tranen me in de ogen springen.
En opeens zit ik weer als meisje in de keuken van mijn ouderlijk huis. De grote boerenkeuken, met de antieke tegelvloer van grote zwart-witte sterren, en de zoemende rode gaskachel naast het fornuis. Het familieleven speelde zich af in die keuken. Van ontbijttafel tot laat diner – alles gebeurde daar, tegen het decor van een pot thee, een gedekte tafel, kletterende pannen, rijzend beslag, aanbrandend vlees of zoete appeltjes. Het is vast geen toeval dat eten als een rode draad door mijn leven loopt, hoewel ik gewoon een enthousiaste amateur ben. En ik denk dat veel mensen beladen herinneringen hebben aan eten thuis. Daar leerde je als kind, daar pikte je de sociale codes op, van wat wenselijk was, of wat men juist liever onder de tafel wegstopte –
Zo ging het ook bij ons, in dat gekke gezin in de bonte jaren zeventig. Goh, ik zit te kauwen op de zoete rijst met amandelroom en citroen, en ik heb opeens te doen met mijn vader. Die was met grenzeloze geestdrift in die keuken bezig, en zette ons vele experimentele maaltijden voor, van keihard roggebrood met zuurdesem tot veel te zure tomatensoep – ik vond het meestal niks. En tja, ik denk nu, terwijl het warme rijsttoetje mijn lege maag troost, dat we hem geen recht deden. Want hij probeerde eigenlijk gewoon om iedereen te laten genieten van prachtig, nieuw eten.

Zoete rijstcrème (kommetje lief en zacht)

  • 1 – 1½ kop gekookte bruine, ronde rijst van de natuurwinkel (wat je over hebt vd avond ervoor)
  • geraspte schil van 1 citroen
  • snuf vanillebourbon poeder
  • snuf zout
  • 1 el rijststroop of honing
  • 2 dl water
  • 2 dl sojamelk
  • 4 ongezwavelde abrikozen
  • extra: 2 eetlepels amandelpasta, eventueel nog een handje blauwe bessen
  • Laat de gekookte rijst in de pan en doe alle ingrediënten erbij, behalve de amandelpasta.
  • De gedroogde abrikozen voeg je ook toe, in reepjes geknipt (vier a vijf reepjes per abrikoos).
  • De rijst is nu flink nattig van het water en de sojamelk.
  • Dit zet je ’s nachts in de koelkast.
  • In de ochtend is veel vocht al opgenomen, nu breng je het rijsttoetje zachtjes aan de kook.
  • Blijf erbij en blijf roeren: het mag absoluut niet voluit koken.
  • Laat het een minuut of 15 zacht garen, desnoods op een vlamverdeler, het mag niet borrelen, blijf regelmatig roeren.
  •  Na een kwartiertje, of langer naar wens, zet je het vuur uit.
  •  Laat de rijstebrij nog een minuut of tien rusten.
  •  Verdeel over twee kommen. Je kunt eventueel ook nog blauwe bessen of wat je lekker vindt toevoegen.
  • Nu voeg je per kom een el amandelpasta toe en roer goed door. De amandelpasta maakt het gerechtje romig en vol van smaak (en rijk aan eiwit!).
    •  Eet smakelijk!
detox blues + recept zoete rijstcrème

Berichtnavigatie


3 gedachten over “detox blues + recept zoete rijstcrème

  1. Alles gaat voorbij. Coronacrisis, detox, onze jeugd… Maar wat een rijkdom aan ervaringen en herinneringen. En die reizen met ons mee door de tijd heen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *