Sinds een paar dagen arriveert hier op gezette tijden ouderwetse brievenpost. Geen kerstkaarten, nee, handgeschreven brieven uit een vervlogen tijdperk. Ik hark de enveloppe open en glimlach; een vriendinnetje van de lagere school – dat is 40 jaar geleden – heeft kennelijk besloten mij in de financiële gevangenis van de WSNP te abonneren op haar handgeschreven levenstekens. Ik herinner me hoe we als jonge meisjes Postkantoortje speelden, en hoe ik tot haar ergernis altijd achter het loket wilde, om te stempelen en te plakken. En nu… Elke keer als ik de enveloppe openrits, begin ik te stralen. Ik krijg trouwens op vele onverwachte manieren steun, warmte en hulp van mensen, en deze briefjes passen weer zo goed bij mij. Wie me kent, weet dat rond mijn bureau ansichtkaarten en brieven en aantekeningen en mindmaps hangen… omdat ik alles moet zien, om te geloven dat het nog bestaat. Overal zijn teksten, tekens, taal, hiërogliefen, plaatjes, symbolen… Welnu, alle brieven en ‘analoge tweets’ van S. bewaar ik in een map. Over drie jaar is het misschien een boek. Het boek van de poste restante, van de traagheid van vriendschap, van brieven, notities, kattenbelletjes, gedachtensprongen, jeugdherinneringen… Dankjewel, darling.
PS Wie mee wil schrijven aan poste restante gedurende deze WSNP, is uiteraard welkom! Het adres voor ouderwetse mededelingen in briefvorm is Olijflaan 15 – 3053 WH – Rotterdam.