Na afloop van de proefles vertelt de zwemjuf dat mijn zoontje qua niveau past in A-diep. We haasten ons met deze informatie naar de balie en geven het door aan de kassamevrouw. A-diep. Zij knikt, en pakt pen en papier: “Als u dit formulier dan nog even invult.” We lopen ermee naar de koffiecorner en bestellen koffie. De koffiejuffrouw vraagt: “Wat hebt u in de koffie?” Ik antwoord: alles. Ze lacht. “Ik drink zelf namelijk zwart.” Ik zeg dat dat een optie is. Ja, zegt ze, maar zo is het niet altijd geweest. Ik buig me over het invulformulier voor de laatbloeiers, zoals mijn zoon, die opnieuw gaat proberen zijn zwemdiploma A te behalen. De koffiejuffrouw grijpt naar het schoonmaakdoekje. “Vroeger dronk ik ook met melk en suiker, net als u.” Ik knik en schrijf verder. ’t Is een gek verhaal eigenlijk, mompelt ze. Een bizar verhaal. Ik kijk haar nu aan. “Vroeger,” zegt ze, “bracht mijn dochtertje weleens koffie op bed. En ik voelde me dan zo’n koningin, zo beschaamd. Zo belachelijk. En de man met wie ik toen was…” haar stem stokt, “die man, die vond het gestoord dat ik melk en suiker in de koffie dronk. Ja, kun je nagaan. Wat een man. Dus die riep tegen mijn dochtertje en mij: hou toch eens op met die melk en suiker!” Ze staart in de oneindigheid van haar herinneringen en vervolgt: “Gelukkig ben ik bij hem weg. Wat een tiran was dat. Ik moest mijn koffie zwart drinken. Zo ging dat. Ik werd compleet gehersenspoeld.” Ik neem snel een slok van mijn koffie en denk: wat weten wij weinig van het huiselijk verdriet van andere mensen. Wij kunnen ons amper een voorstelling maken van dat leed. Het drama van haar zwarte koffie. “Ik heb nu een beter leven, hoor,” zegt ze met een lach. “Ik maak het nu heel goed.” Ze haalt een nat doekje over de koffiebalie. Dan loopt ze weg, naar de frituurruimte, en zegt zacht: “Dankuwel voor het luisteren.” Ja, dat is goed, zeggen we. Ik kruis aan in welke zwemgroepen ik mijn zoon zou willen. En ik vraag me af hoelang het zal duren voordat hij door het gat in het zeil, onder water, zal durven zwemmen.
Marinet Haitsma
taaldier, juf, macrobio-kok