Ik heb De avond is ongemak uit – wat een prachtig onaangenaam verhaal vol ranzige, gênante familiewerkelijkheid – en ik reis door naar het volgende boek. Terug naar Oegstgeest. Dit uitsluitend omdat Marieke Lucas Rijneveld in interviews vertelde dat het haar lievelingsboek is – Jan Wolkers haar voorbeeld, inspirator, enzovoort. Had ik dit dan nog niet gelezen van Wolkers, vraagt iemand verbaasd. Nee, kennelijk is er van alles tussendoor geglipt tijdens mijn studie Nederlands destijds.
Maar: wat een groot genoegen, vooral als je Wolkers’ stem het verhaal laat vertellen. Mij lukt dit wel, in mijn geest. Ik hoor die rare, hoge stem, die met wervelende taal tussen seks, dood, en het dorpse geloof laveert. Met een pen die in een alinea draait van vriendelijk en warm naar walging en verrotting.
Ik heb Steinz, Gids voor de wereldliteratuur er ook maar even bij gepakt. Deze reisgids voor de letteren is zo’n prachtige wegwijzer om van de ene auteur naar de andere te gaan, dwars door tijdzones heen.
Ik krijg zin om een leesreis te maken. Van de een naar de ander. Veel leuker dan vertrouwen op de kreten van boekhandelaren die bij elke titel beweren ‘Nu nog beter, extra bijzonder, extra overweldigend.’
Wie zin heeft, reize met me mee. Als je zin hebt om onderweg aan te haken met boektitels of auteurs: be my guest. Ik heb tijd en laat me met alle plezier beïnvloeden.
PS Het zou me niks verbazen als we – nadat we met miljoenen Facebook eindelijk hebben opgezegd – terugkeren naar de letteren. Waar je elkaar altijd kunt zien, in je fantasie althans, zonder ook maar een spoor van reclame of zogeheten nepnieuws.
Je blog over ‘Terug naar Oegstgeest’ brengt mij terug in de tijd. Het zal ergens in 1971 zijn geweest. Mijn zus las een boek van Jan Wolkers voor haar boekenlijst. Tot grote ergernis van mijn vader. Alsof ons huis was besmet met ‘losbandige sexualiteit.’ Ik vraag mij wel eens af hoe het zou zijn geweest wanneer mijn vader hier op een andere manier had omgegaan. Er met ons echt over in gesprek was gegaan. Als mijn vader een meer aanwezige vader voor mij als tiener was geweest. Zou ik dan anders zijn dan wie ik nu ben? Wat een enorme impact hebben we toch als vaders. Mijn vader op mij, zijn vader op hem, ik op mijn zoon en hij op zijn zoon … En zo geven we het leven door. Allemaal met onze eigen verantwoordelijkheid.
Ik vraag me ook weleens af hoe het was geweest als mijn vader aders met dit thema was omgegaan. 😉 Ons huis wàs besmet met losbandige seksualiteit.