blokken op taal

Sinds mijn afstuderen werkte ik vrijwel altijd in het onderwijs, en sinds ik een pen kon hanteren, bedenk ik verhalen. Twee behoorlijk verschillende gebieden. Dit leek weleens een spagaat, maar tegenwoordig zijn het twee universums die ik gescheiden kan houden. In mijn huidige baan werk ik ongeveer vier dagen per week in het MBO. Slechts een enkele collega volgt mijn schrijverij. Vroeger waren er leerlingen die me googleden… dan keken ze wel op hun neus, maar ze hebben nooit in de les opmerkingen gemaakt over mijn verhalen. Ik denk dat leerlingen haarscherp de grens aanvoelen tussen privédomein en openbare rol, zolang je oprecht met hen omgaat.
De dingen die ik schrijf, gaan over een wereld die niet persé de werkelijkheid weerspiegelt; ik hou van dromen en bedrog. Dat is het fijne van elke kunstvorm: je kunt onbeschaamd met donker en licht spelen – dat lijkt me zelfs een voorwaarde, want wie wil er nou lezen over perfecte barbiepoppen met ideale levens.
Enfin, om een lang verhaal kort te maken… hier een filmpje uit mijn klaslokaal. Uitgeverij Malmberg maakte het met mij, om te laten zien hoe een nieuwe lesmethode voor Nederlands werkt. Over donker en licht gesproken: de belichting is niet erg aardig voor mij, zodat ik sta te glimmen als een boskabouter. Veel leerlingen wilden overigens niet in beeld… tja, de grens tussen privé en openbaar.